[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ciebie. Co stało się z tym cholernym opowiadaniem, które było aż tak dobre?
Redaktor otworzył drzwi małej, niebieskiej Chevette. Na zderzaku błysnęła
nalepka: Przyjaciele nie pozwalają przyjaciołom prowadzić po pijaku.
- Nikt go nigdy nie opublikował. Jeśli Reg miał kopie, zniszczył ją pewnie
zaraz po tym, jak dowiedział się, że je opublikuje. Biorąc pod uwagę jego
paranoiczne fantazje na ICH temat, wydaje mi się to całkiem prawdopodobne.
Ja miałem oryginał i trzy fotokopie, które wylądowały w Jackson River razem
z samochodem. Zapakowane w kartonowe pudło. No, tak. Gdybym je włożył do
bagażnika, pewnie by ocalały - tył samochodu w ogóle nie zanurzył się w
wodzie, a nawet gdyby, kartki przecież można suszyć. Ale ja chciałem je
mieć blisko siebie, wiec jechały na siedzeniu. Kiedy wpadłem do rzeki, okna
były otwarte. Przypuszczam, że po prostu popłynęły. Do morza. Wole wierzyć,
że to było właśnie tak, że nie zgniły w leżącym na dnie wraku, że nie
pożarły ich ryby, że nie zdarzyło im się coś...nieestetycznego. Wierzyć, że
popłynęły do morza jest znacznie przyjemniej, choć to trochę mniej
prawdopodobne, ale w kwestiach tego, w co chce wierzyć, a w co nie, jestem
jeszcze ciągle wystarczająco elastyczny. No, tak.
Redaktor wsiadł do swojego samochodziku i odjechał. Pisarz stał i patrzył
za nim, póki czerwone światełka nie mrugnęły i nie rozpłynęły się w mroku.
Pózniej odwrócił się i zobaczył żonę, stojącą w ciemności na szczycie
schodów, uśmiechającą się do niego trochę nieśmiało. Ręce splatała mocno na
piersiach, choć noc była raczej ciepła.
- Zostaliśmy tylko my - powiedziała. - Wejdziemy?
- Oczywiście.
A kiedy wchodzili po schodach zatrzymała się nagle i zapytała:
- Paul, w twojej maszynie nie ma fornitów? Prawda?
Zaś pisarz, który czasem - często - zastanawiał się nad tym, skąd właściwie
biorą się słowa, odpowiedział bohatersko: Nie". Weszli do domu trzymając
się za ręce i zamknęli drzwi przed otaczającą ich nocą.
KONIEC
scaN BY LuCK 22-23 Marca 2003
[ Pobierz całość w formacie PDF ]