[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ich gościnność i pomoc. Zapraszano mnie do domów, częstowano posiłkiem i/lub drinkiem,
nierzadko proponując nocleg. W trakcie przeprowadzania ponad dwudziestu wywiadów w Anglii
zwiedziłem znaczne połacie tego kraju, co było miłą przygodą i poznałem wielu Brytyjczyków, co
okazało się fascynujące. Spotykałem się z sędziwymi
emerytami,
świetnie
prosperującymi
przedsiębiorcami,
doradcami prawnymi i agentami firm - w luksusowych wiejskich rezydencjach,
mieszkaniach
londyńskiego
East
Endu,
modnych
apartamentach West Endu. I przekonałem się, że weterani kompanii D to przedstawiciele całej
brytyjskiej społeczności, wszystkie jej warstwy miały swój udział w wojennym wysiłku tego kraju.
Nigdy nie zapomnę przyjazni, którą ci ludzie okazali mi - nieznanemu Jankesowi, zajmującego się ich
przeszłością. Możliwość poznania ich i wysłuchania ich opowieści potraktowałem jako wielki
przywilej i zarazem przyjemność.
Adam Sisman, mój wydawca, wykazał się entuzjazmem, energią i wyjątkową przedsiębiorczością, z
czego z wdzięcznością i pożytkiem skorzystałem.
Chciałbym także podziękować pracownikom Uniwersytetu w Nowym Orleanie oraz radzie
nadzorczej LSU. Jesienią 1983 roku rada przyznała mi urlop naukowy, dzięki któremu mogłem przez
pewien okres mieszkać wraz z żoną w Londynie oraz podróżować po kontynencie europejskim i
Kanadzie, przeprowadzając wywiady. Bez tego
urlopu nie napisałbym niniejszej książki, za co składam gorące podziękowania wymienionym
instytucjom.
Moja żona, Moira Buckley Ambrose, znosiła wszelkie trudy z typową dla siebie zimną krwią. Ciężko
pracowała ze mną i dla mnie; bez jej pomocy również nie mógłbym napisać tej książki.
yródła
Oto osoby, z którymi rozmawiałem, gromadząc wykorzystane w książ-
ce informacje (swoich rozmówców wymieniam zgodnie z kolejnością przeprowadzonych
wywiadów): Jim Wallwork, John Howard, Wally Parr, Dennis Fox, Richard Todd, Nigel Poett,
Nigel Taylor, M. Thornton, Oliver Boland, C. Hooper, E. Tappenden, Henry (Heinz) Hickman oraz
Billy Gray (obaj udzielili mi wspólnego wywiadu), David Wood, John Vaughan, R. Ambrose, Jack
Bailey, Joy Howard, Irenę Parr, R. Smith, H. Sweeney, E. 0'Donnell, Theresa Gondree i Hans von
Luck.
Informacje na temat szeregowego Helmuta Romera zaczerpną-
łem z jego listu wysłanego z obozu jenieckiego do Johna Howarda pod koniec 1945 roku, kiedy
przeczytał w jednej z gazet artykuł o szturmie na most. Historię szeregowego Bąka (Boncka)
usłyszałem od Wally'ego Parra. O majorze Schmidtcie wspominają różne zródła brytyjskie,
niemieckie i francuskie. Georges Gondree pozostawił pisemną relację o swojej działalności w czasie
wojny. Porucznik Werner Kortenhaus opisał swoje przeżycia w ośmiostronicowym liście, który od
niego otrzymałem. Pragnę podziękować Scotty'emu Hirstowi za skon-taktowanie mnie z
Kortenhausem.
John Howard wypożyczył mi uprzejmie wszystkie swoje notatki, dzienniki, fotografie, kopie
rozkazów i raportów wywiadowczych. Jim Wallwork przekazał mi kopię raportu o misji
Deadstick".
Przeczytałem wszystkie klasyczne książki o inwazji w Normandii.
Najbardziej pomocne były: Drop Zone Normandy Napiera Crookende-na; Cali to Arms oraz The 6th
Airborne Division in Normandy generała
Richarda Gale'a; By Air to Battle, oficjalna relacja z walk brytyjskich dywizji
powietrznodesantowych; Red Berets into Normandy sir Huw Wheldona; The Glider Gang Miltona
Danka; The Red Beret Hilla-ry'ego Saundersa; British Airborne Troops Barry'ego Gregory'ego;
Fighting Gliders oj World War II Jamesa Mrazeka; Dawn of D-Day Davida Howartha; The Longest
Day Corneliusa Ryana (wyd. poi.
Najdłuższy dzień: 6 czerwca 1944; Warszawa, 1987) oraz Out of the Sky Michaela Hickeya.
Table of Contents
Rozpocznij
[ Pobierz całość w formacie PDF ]