[ Pobierz całość w formacie PDF ]
na ożywienie modlitwy wśród wiernych, co dopomaga im lepiej dostrzegać w Duchu
Zwiętym Tego, który budzi w sercu głębokie pragnienie świętości.
W wielu ludziach i wielu wspólnotach dojrzewa świadomość, że przy całym
zawrotnym postępie cywilizacji naukowo-technicznej, niezależnie od rzeczywistych
zdobyczy i osiągnięć, człowiek jest zagrożony i ludzkość jest zagrożona. Wobec tego
zagrożenia więcej, w doświadczeniu groznego upadku duchowego człowieka
osoby i wspólnoty, jakby wiedzione wewnętrznym zmysłem wiary, szukają mocy,
która zdolna jest człowieka podzwignąć, wyzwolić go od siebie samego i z jego
błędów i pomyłek, które czynią szkodliwymi nawet owe osiągnięcia. I tak, odkrywają
oni modlitwę, a w, niej objawia się Duch, który przychodzi z pomocą naszej
słabości . W ten sposób czasy, w których żyjemy, zbliżają wielu ludzi do Ducha
Zwiętego przez powrót do modlitwy. Mam nadzieję, że w nauczaniu tej Encykliki
znajdą wszyscy pokarm dla swego życia wewnętrznego i, pod działaniem Ducha
Zwiętego, umocnią się w gorliwej modlitwie, w ścisłej łączności z Kościołem i jego
Urzędem Nauczycielskim.
66. Pośród problemów, zawodów i nadziei, odejść i powrotów naszych czasów,
Kościół pozostaje wierny tajemnicy swoich narodzin. Chociaż tedy jest faktem
historycznym, że Kościół wyszedł z Wieczernika w dniu Pięćdziesiątnicy, to
równocześnie można powiedzieć, że nigdy go nie opuścił. W sensie duchowym
wydarzenia Zielonych Zwiąt nie można zaliczać tylko do przeszłości: Kościół jest
zawsze obecny w Wieczerniku i nosi go w sercu. Trwa na modlitwie, podobnie jak
trwali na modlitwie Apostołowie wraz z Maryją, Matką Chrystusa oraz tymi, którzy
stanowili w, Jerozolimie pierwszy zalążek wspólnoty chrześcijańskiej i modląc się
oczekiwali przyjścia Ducha Zwiętego.
Kościół trwa na modlitwie z Maryją Owo zjednoczenie modlącego się, Kościoła z
Matką Chrystusa należy od początku do tajemnicy Kościoła Bogarodzica jest obecna
w tej tajemnicy tak, jak jest obecna w tajemnicy swojego Syna. Wyraz tego
znajdujemy w nauce Soboru: Błogosławiona Dziewica (...) Duchem Zwiętym
zacieniona (...) zrodziła (...) syna, którego Bóg ustanowił pierworodnym między wielu
braćmi (por. Rz 8, 29), to znaczy między wiernymi, w których znaczeniu i
wychowaniu współdziała swą miłością macierzyńską . Jest Ona z racji swoich
szczególnych łask i darów związana (...) głęboko z Kościołem: Boża rodzicielka Jest
(...) pierwowzorem Kościoła (...) 66. Kościół, rozważając Jej tajemnicza świętość i
naśladując Jej miłość (...) sam także staje się matką (...) , a naśladując Matkę Pana
swego, mocą Ducha Zwiętego zachowuje dziewiczo nienaruszoną wiarę, mocną
nadzieje i szczerą miłość (...). I on także (tj. Kościół) jest dziewica, która (...)
dochowuje wiary danej Oblubieńcowi 67.
Rozumie się w ten sposób głęboki motyw, dla którego Kościół, w zjednoczeniu z
Dziewicą-Matką, zwraca się nieustannie jako Oblubienica od swego boskiego
Oblubieńca, o czym świadczą słowa z Apokalipsy, przytoczone przez Sobór: Duch i
Oblubienica mówią do Pana Jezusa: Przyjdz! 68. Modlitwa Kościoła jest takim właśnie
nieustającym wołaniem, w którym sam Duch przyczynia się za nami: poniekąd on
sam ja wypowiada wspólnie z Kościołem i w Kościele. Jest bowiem dany Kościołowi,
aby w Jego mocy cała szeroko rozgałęziona i zróżnicowana wspólnota Ludu Bożego
trwała w nadziei, w której już jesteśmy zbawieni (por. Rz 8, 24). Jest to nadzieja
eschatologiczna, nadzieja ostatecznego spełnienia w Bogu, nadzieja wiecznego
królestwa, która się urzeczywistnia przez uczestnictwo w życiu trynitarnym. Duch
Zwięty został dany apostołom jako Pocieszyciel i dlatego jest Stróżem i
Ożywicielem tej nadziei w sercu Kościoła.
W perspektywie drugiego tysiąclecia po Chrystusie, gdy Duch i Oblubienica mówią
do Pana Jezusa: Przyjdz! , modlitwa ta posiada, jak zawsze, swoja eschatologiczną
nośność, ma ona nadać pełne znaczenie obchodowi wielkiego Jubileuszu. Jest to
[ Pobierz całość w formacie PDF ]