[ Pobierz całość w formacie PDF ]
odmówić mi cierpliwości i łask koniecznych do tego, by to cierpienie przetrzymać (OR,
sierpień; z notatek siostry Marii od Najświętszego Serca).
To prawda, że cierpię wciąż dużo i coraz więcej, lecz wcale się nie trwożę; dobry Bóg da mi
siłę, nie opuści mnie (OR, 31 lipca, 14).
Nie czekajÄ…c, powierz siÄ™ Jezusowi.
Nie cierpię tak, jak ci, którzy cierpią z powodu przeszłości lub przyszłości. Ja cierpię tylko w
chwili obecnej. Dzięki temu nie jest to nic wielkiego (OR, 20 sierpnia; z notatek siostry Marii
od Najświętszego Serca).
Dobry Bóg chce, bym się zdała na Niego niczym maleńkie dziecko, które nie martwi się o to,
co z nim zrobiÄ… (OR, 15 czerwca, 1).
Ciesz się radością, którą Bóg obdarza cię dziś, i nie martw się o przyszłość (LT 166).
Mówią mi, że będę bała się śmierci. Możliwe. Nikt w tym klasztorze nie ufa mniej swoim
odczuciom niż ja. Nigdy nie opieram się na własnych myślach. Wiem, jak bardzo jestem słaba.
Lecz chcę cieszyć się uczuciem, które Bóg daje mi dziś. Zawsze znajdzie się czas, by cierpieć
z powodu uczucia przeciwnego (OR, 20 maja, 1).
Dlaczego boisz się z góry? Poczekaj przynajmniej, aż to przyjdzie, wtedy będziesz się tym
martwić (OR, 16 lipca, 1).
Ty dobrze wiesz, mój Boże,
%7łe kochać Ciebie tutaj ja mogę
Tylko przez ten dzień...
(P 5)
8. CZAS I ZMIER
Teresę uderzała ulotność czasu i kruchość ludzkiego istnienia. Czuła, że na ziemi nic może
zaspokoić pragnienia szczęścia.
Tak, na ziemi, nie trzeba przywiązywać się do niczego, nawet do rzeczy najbardziej
niewinnych, gdyż brakuje ich w chwili, w której najmniej o nich myślimy. Tylko to, co
wieczne, może nas zaspokoić (LT 42).
Uważam, że próby, jakie przychodzi nam znosić, bardzo pomagają oderwać się od ziemi.
Każą patrzeć wyżej niż ten świat. Tutaj nic nie może nas zaspokoić (LT 43 B).
Nie mogę ochłonąć po wszystkim, co tu widziałam. Zobaczyliśmy w Paryżu piękne rzeczy.
Lecz wszystko to nie jest szczęściem (LT 30).
Dlaczego szukać szczęścia na ziemi? Przyznaję, że moje serce jest go ogromnie spragnione,
lecz dobrze widzi, to biedne serce, że żadne stworzenie nie jest w stanie jego pragnienia
ugasić. Przeciwnie, im więcej pije w tym czarodziejskim zródle, tym bardziej chce mu się pić
(LT 75).
Po najjaśniejszych nawet dniach następują ciemności. Tylko dzień pierwszej, jedynej,
wiecznej komunii w Niebie trwa bez zachodu sÅ‚oÅ„ca! (Rkp A 35v° 36r°)
AaskÄ… byÅ‚o to, iż nie mogÅ‚am pozostać w Alençon. MieliÅ›my tam zbyt Å›wiatowych przyjaciół,
którzy nader łatwo umieli godzić ziemskie radości ze służbą Bogu. Nie pamiętali dostatecznie
o śmierci, a przecież śmierć przyszła po wielu z tych, których poznałam, po młodych,
bogatych i szczęśliwych!!! Lubię powracać myślą do czarodziejskich miejsc, w których żyli,
zastanawiać się, gdzie są, co przyszło im z dworów i parków, w których widziałam ich
wygodnie żyjących?...
I stwierdzam, że wszystko pod Słońcem to marność i udręka... %7łe jedyne dobro to kochać
Boga z caÅ‚ego serca, bÄ™dÄ…c na tym Å›wiecie ubogimi duchem (Rkp A 32 v°).
Ludzka sława to tak niewiele! Przemija jak dym, co rozpływa się w jednej chwili (RD 3).
* * *
Jaki z tego wysnuwa wniosek?
Tylko Jezus jest, wszystko inne nie jest... Kochajmy Go więc do szaleństwa (LT 96).
Ach, ziemia, to wygnanie!... %7ładnego punktu oparcia poza Jezusem, który jeden jest
niewzruszony. Co za szczęście pomyśleć, że On zmienić się nie może... (LT 104)
W chwili, kiedy staję przed dobrym Bogiem, pojmuję więcej niż kiedykolwiek, że jedno jest
tylko konieczne: to, by pracować wyłącznie dla Niego i nic nie czynić dla siebie ani dla
innych stworzeń (LT 244).
Poznałam przez doświadczenie, że jedynym szczęściem jest się ukryć i nie znać rzeczy
stworzonych (Rkp A 81v°).
* * *
Często Teresa mówi o ulotności czasu. Chciałoby się go zatrzymać, lecz wymyka się
nieubłaganie.
Spójrzmy na życie w jego prawdziwym świetle... To chwila między dwiema wiecznościami
(LT 87).
Me życie to jest tylko ta chwila,
Godzina, która teraz przemija,
Ono jest jak dzień,
Co wymyka siÄ™
I ucieka.
(P 5)
Jak czas szybko mija. Widzę, że wymyka mi się on z przerażającą prędkością... (LT 62)
Lubię bardzo te słowa Psalmu: W Twoich oczach lat tysiąc jest jak wczoraj, które już
przeminęło . Co za prędkość! Ach, chcę pracować, póki trwa dzień tego życia; potem
nadejdzie noc, w czasie której już nic nie uczynię (LT 71).
* * *
[ Pobierz całość w formacie PDF ]